W folderze ze zmagazynowanymi zapasami kombosowych recenzji w końcu zobaczyłem dno, przesłonięte kilkoma zaledwie już tekstami. Jeden z nich, ten od Rankina Ryukendena okazał się jednakże czymś wyjątkowo zacnym - nie jest to dubel ani jakiś potworek, ale opis bardzo wysoko ocenianego Etrian Odyssey IV: Legends of The Titan (Nintendo 3DS) - jeśli nasz kombos byłby mężczyzną, to Leszek Miller byłby pod wrażeniem.

Szok i niedowierzenie, aczkolwiek takie w wersjach radosnych-  takie uczucia targnęły mną, gdy wczoraj wieczorkiem zajrzałem na pocztę - znalazłem tam bowiem reckę Yakuza: Like a Dragon (Xbox One). I już nie chodzi o to, że jest to gra, która powstała przez to, że najwyższe szychy z Segi zajrzały na naszą stronkę i wyciągnęła pewne wnioski (o co chodzi doczytacie z tekstu), ale z faktu, kto jest autorem recenzji - Nerka99. Nerka dołączył do nas w 2005 i od tamtej pory obdarzył ponad setką recenzji, ale jego największą zasługą było de facto przejęcie sterów stronki w czasie, gdy mnie dopadło wypalenie, zniechęcenie i pocotowszystkoizm. Nie dał naszej łajbie zatonąć, rozkręcił nam (wtedy) prężną grupę na steamie, bawił się w rozdawnictwo i nawet organizował gry do recenzowania od wydawców. I cierpliwie wyczekał aż wrócą mi chęci do życia i grania, by znów usunąć się w cień. Stąd moja radość, że z cienia się jednak na okoliczność urodzinową wynurzył, bym mógł oficjalnie wszystkie jego zasługi przypomnieć :D.

Wychodzi na to, że do naszych nowych przyjaciół z RMteka zaglądam ostatnio co 10 dni, za każdym razem podprowadzając jedną recenzję. Tym razem padło na tytuł darmowy, którego na Steamie nie uświadczymy - Hellion (PC), w recenzji Kryzz333. I jest to oczywiście RPGMaker, bo tylko takimi tytułami RMTeka się w swojej działalności zajmuje.

Wczoraj przegapiłem kolejną ładna okrągłą liczbę - kombos dobił do 60 odsłon. Dziś jest to już odsłona 61 i w teorii jest lepsza niż 60, ale przez to że jednak nie jest równa ilości wielokrotności naszych palców, to ogólnie pogardzana, a przynajmniej nie celebrowana. O czym to ja, bo coś zaczynam majaczyć... A już wiem, dziś mg-mat i Rise of The Argonauts (PC). I tak, podobnie jak wczoraj - będzie narzekanie.

Dzisiaj aktualka na smutno. Okazało się, że remake jednej z moich ulubionych gier ze SNESa, czyli Romancing SaGa 3 (Switch) w wersji pstryczkowej został koncertowo skopany. Przynajmniej jeśli wierzyć słowom Rankina Ryukendena, ale do tej pory ani razu mnie nie oszukał, więc i tym razem zapewne nie jest to okrutny żart, ale szczera, aczkolwiek bolesna prawda...

Już za chwileczkę, już za momencik kombos się skończy i po dwóch miesiącach codziennych zmagań z aktualkami będę się mógł oddać rozkosznemu lenistwu stronkowemu. Ale zanim to nastąpi, jeszcze przez chwilę muszę się powysilać. Na chyba ostatniej prostej dorzucam trzecią recenzję do tabelki gry Vampire: The Masquerade: Bloodlines (PC) - tym razem od Iselora. I staram się nie myśleć, ile na tym moim "lenistwie" będę miał do nadrobienia przegapionych premier, argh.

Grupa Team Ishtri wydała kompletne angielskie tłumaczenie gry Starfire, action rpga na japoński komputer NEC PC-98. Łatkę można pobrać na RHDN.

Moja teoria jest taka, że coś dziwnego musi siedzieć w grze Mutant Year Zero: Road to Eden (PC), co wpływa mutogennie na recenzentów, bo mg-mat jest już naszym drugim Załogantem którego ten tytuł natchnął do zmienienia recki w mini-opowiadanie. Jeśli więc czujecie potrzebę zagrania w to - czujcie się ostrzeżeni i róbcie to na własną odpowiedzialność!

Pamiętacie jak kilka dni temu opisywałem, jakie recki pojawiać się będą w ostatnich dniach życia kombosa? Do Lotheneil najwidoczniej memo z tego korporacyjnego spotkania nie dotarło, bo przygotowała megarecenzję gry, której dotąd w tabelkach nie mieliśmy, a braku rpgowatości nie może jej zarzucić nawet największy purysta gatunkowy. Mowa o Xenoblade Chronicles: Definitive Edition (Switch) - grze, w którą kiedyś po prostu będę musiał zagrać - ja domagam się portu pecetowego!

A my dalej ciągniemy te combo z maja...? To co miało być upamiętnieniem zmieniło się w jeden z dłuższych maratonów pisania recenzji. Powiedziałbym wręcz, że ilość publikacji recenzji w ostatnie dwa miesiące była większa niż łącznie z całości poprzedniego roku i myślę, że za bardzo się nie pomylę! Ja pierdzielę, to w sumie niebywałe! Ten cud publikacji recenzji zanim ukończyłem kolejną Yakuzę jest przy tym kroplą w morzu niesamowitości. Taki jest urok Iris and the Giant - człowiek ma jakiś może kwadrans wolnego czy mniej, to przecież nie włączy do pogrania większej produkcji, gdzie nie zdąrzy nawet w tym czasie podjąć się nowego zadania pobocznego czy coś, a taka mniejsza produkcja podołała... i zupełnie niespodziewanie obdarowała mnie ostatnim brakującym osiągnięciem. Niezbadane są ścieżki recenzentów. Oby ciąg recenzji trwał możliwie najdłużej! Przyjemnej lektury!